(μὲ ἀφορμὴ δυὸ συναντήσεις μὲ τὴν γερόντισσα Γαλακτία)
Ἕνας ἅγιος δὲν εἶναι παρὰ ἕνας εὐτυχισμένος, χαρούμενος ἄνθρωπος, στὸν ὁποῖον ἡ ἐκδήλωση τῆς χαρᾶς ἢ τῆς εὐτυχίας εἶναι εὐθέως ἀνάλογη τοῦ χαρακτῆρος καθενός.
Εἶναι ἄνθρωποι, οἱ ὁποίοι γεμίζουν χαρὰ καὶ βεβαιότητα πίστεως, ὅλους ὅσοι τοὺς προσεγγίζουν.
Δὲν ἔχουν ὅλοι οἱ ἅγιοι χάρισμα προφητείας ἢ διοράσεως κ.λπ. Καθένας ἀνάλογα μὲ τὸν χαρακτῆρα πάντα καὶ τὴν ἀποστολὴ, ποὺ τοῦ ἀνατέθηκε ἄνωθεν.
Εἶναι ἄνθρωποι μεγάλης ἀγάπης -ποὺ δὲν εἶναι συναίσθημα, ἀλλὰ χάρισμα τοῦ ἁγίου Πνεύματος… Πονοῦν τὸν ἄνθρωπο καὶ δὲν ἀποπαίρνουν κανέναν, ἰδίως τοὺς πολλὰ ἁμαρτήσαντας. Ἀντίθετα, μὲ ὡραῖο τρόπο χειραγωγοῦν πρὸς τὴν μετάνοια.
Μέσῳ τους μιλάει ὁ Θεός, ὅσο ἀντέχει αὐτὸς ποὺ τοὺς πλησιάζει…
Εἶναι διακριτικοί. Ποτὲ δὲν θίγουν καὶ δὲν ἀποκαλύπτουν πράγματα ποὺ θὰ κάνουν κάποιον νὰ ντραπεῖ ἢ νὰ ἐκτεθεῖ. Μόνο ὑποκριτὲς ἢ θεομπαῖχτες μπορεῖ νὰ ξεμπροστιάσουν ἢ νὰ εἶναι πολὺ αὐστηροὶ μαζί τους.
Σὲ κάθε περίπτωση ὁ ἅγιος γεμίζει μὲ ἐλπίδα, ὅλους ὅσοι τὸν πλησιάζουν. Ἀποδεικνύει μὲ τὸ βίωμά του, ὅτι «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστιν» καὶ «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».
Ἂν κάποιος δὲν ζητᾶ τὴν ἀλήθεια στὴ ζωή του, δὲν τοῦ μιλάνε μήτε τὸν συμβουλεύουν. Σιωποῦν εὐγενικά.
Ὁ ἅγιος δὲν εἶναι θαυματοποιός. Δὲν εἶναι ἐπιδειξίας τῆς ἀρετῆς του μήτε δικηγόρος τοῦ Θεοῦ. Ἀσχολεῖται μαζί σου στὸ μέτρο ποὺ θέλεις τὴν Ἀλήθεια στὴ ζωή σου καὶ στὸ βαθμὸ ποὺ μετανοεῖς.
Καὶ κάτι τελευταῖο: εἶναι μεγάλη εὐθύνη νὰ πᾶς νὰ συναντῆσεις ἕναν ἅγιο.
Ἔχεις εὐθύνη γιὰ τὸ πὼς θὰ προχωρήσει ἡ ζωή σου ἀπὸ ’κεῖ καὶ πέρα… Θὰ δώσεις λόγο, ἂν δὲν ἐκμεταλλευτεῖς τὴ συμβουλή του.
Θὰ ἀπολογηθεῖς, ἂν παραμελήσεις τὴν μετάνοιά σου, γιατί «συνάντησες τὸν Κύριο», γεύθηκες τὰ χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
Μὲ ἄλλα λόγια εἶναι μεγάλη ἀπόφαση νὰ πᾶς νὰ συναντήσεις ἕναν ἅγιο.
Σὲ κάθε περίπτωση ἡ ζωή σου δὲν θὰ εἶναι ΠΟΤΕ, ὅπως ἦταν πριν συναντήσεις τὴν ἁγιότητα.
Α! Καὶ μὴ σκανδαλιστεῖ κανεὶς βλέποντας τὸν ἅγιο νὰ ἀστειεύεται, νὰ πειράζει, νὰ γελᾶ. Πολὺ ἁπλὰ, διότι ὁ ἅγιος εἶναι πάνω απ᾿ ὅλα ΑΝΘΡΩΠΟΣ. Ὁ ἰδανικὸς ἄνθρωπος μὲ τὸν χαρακτῆρα του, χωρὶς ὅμως τὴν διάθεση νὰ στενοχωρήσει τὸν Κύριο εἴτε μὲ λογισμὸ εἴτε μὲ λόγο εἴτε μὲ πράξη…