Γεννήθηκα σ᾿ ἕνα ὀρεινὸ χωριὸ τῆς Ἠπείρου.
Ἡ πανοραμικὴ θέα τοῦ Ἀμβρακικοῦ κόλπου ἀπὸ τὸ σπίτι μου
μὲ προ(σ)καλοῦσε νὰ γνωρίσω τὸ ἐπέκεινα,
ὄχι μόνο τοῦ χωριοῦ μου, ἀλλὰ τοῦ κόσμου ὁλόκληρου.
Ἡ ζωή μου εἶναι ἕνα ὄμορφο, ἴσως καὶ πολύπλοκο, ταξίδι
μὲ ἐνδιαφέροντες, ἐνίοτε σπουδαίους, συνταξιδιώτες.
Μπορῶ μὲ βεβαιότητα νὰ πῶ, πὼς τὸ μεγαλύτερο δῶρο τοῦ Κυρίου,
εἶναι οἱ φίλοι: πολλοὶ καὶ πολύτιμοι.
Χάρη σ᾿ Αὐτὸν καὶ σ᾿ αὐτούς, γράφω δυὸ λόγια
πότε ἀπ᾿ τὴν καρδιὰ καὶ πότε ἀπ᾿ τὸν νοῦ μου…