Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ τελευταία σκηνὴ τῆς ἐπὶ γῆς παρουσίας Του καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς ἱστορίας τῶν μαθητῶν, τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή, κατὰ τὸν καθηγητὴ Ἰωάννη Φουντούλη. Ὁ Κύριος ὁλοκλήρωσε τὸ ἔργο τῆς οἰκονομίας, ὑψώνεται νικητὴς στὸ οὐράνιο βάθρο, ὁ Θεὸς Πατέρας τὸν ὑποδέχεται, ἐνῷ ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι τὸν δοξολογοῦν σὰν θριαμβευτή. Μαζί Του θριαμβεύει ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ἀφοῦ «ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος» (Κολοσ. 3.1) μὲ τὸ ἀνθρώπινο σῶμα Του, τὴν θεωθεῖσα σάρκα, ὅπως περιγράφουν καὶ οἱ ὕμνοι τῆς ἑορτῆς. Ταυτόχρονα, ὁ Κύριος δίνει τὴν ὑπόσχεση στοὺς μαθητές, ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἀφήσει ὀρφανούς, ἀλλὰ θὰ στείλει τὸν Παράκλητο, γιὰ νὰ συνοδεύει τὴν Ἐκκλησία «ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Ματθ. 28.20).
